Menu
Decyzja o wyborze Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego (ZOL) jest jednym z najtrudniejszych wyborów, przed jakimi mogą stanąć rodziny. Proces ten wiąże się nie tylko z wieloma wyzwaniami emocjonalnymi, ale również praktycznymi. Warto wiedzieć, jak odpowiednio przygotować się do tej decyzji i jakie kroki podjąć, aby proces był jak najłagodniejszy dla wszystkich zaangażowanych stron.
Wybór Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego (ZOL) dla rodzica to decyzja złożona i często wywołuje silne emocje. Akceptacja tych uczuć jest kluczowa dla przejścia przez ten trudny proces w sposób zdrowy i świadomy. Pamiętaj, że twoje uczucia są ważne i zasługują na uwagę oraz zrozumienie.
Poniżej znajdują się szczegółowe wskazówki dotyczące radzenia sobie z różnymi emocjami, które mogą się pojawić.
Emocja | Opis | Strategie |
Poczucie winy | Poczucie winy jest jednym z najczęstszych uczuć towarzyszących tej decyzji. Można je złagodzić, gdy zrozumiesz, że działasz w najlepszym interesie swojego rodzica. Często rodziny czują się winne, myśląc, że zawodzą bliską osobę, nie mogąc zapewnić jej opieki w domu. Ważne jest, aby pamiętać, że specjaliści w ZOL mogą zapewnić lepsze wsparcie medyczne i terapeutyczne, niż ty samodzielnie w domu. | Racjonalizacja decyzji: Przypomnij sobie, dlaczego podjąłeś tę decyzję, analizując potrzeby zdrowotne rodzica oraz dostępność opieki w ZOL. Rozmowa z bliskimi: Podziel się swoimi uczuciami z rodziną i przyjaciółmi. Wsparcie najbliższych będzie tu nieocenione. Pomoc terapeuty: Konsultacja z psychologiem może pomóc w zrozumieniu i akceptacji własnych uczuć. |
Smutek | Smutek jest naturalną reakcją na zmianę i oddzielenie od bliskiej osoby. To uczucie może być intensywne, zwłaszcza jeśli relacja z rodzicem była bliska i pełna ciepła.
| Pozwól sobie na żałobę: Daj sobie prawo do przeżywania smutku. To naturalny proces emocjonalny, który wymaga czasu. Zachowaj wspomnienia: Twórz albumy, pisz dzienniki lub zbieraj pamiątki, które pomogą ci zachować wspomnienia o wspólnych chwilach. Zaangażowanie w życie rodzica: Regularnie odwiedzaj rodzica w ZOL – pomoże to w łagodzeniu smutku i utrzymaniu więzi. |
Złość | Złość może wynikać z poczucia bezsilności, frustracji czy też niezadowolenia z sytuacji, która zmusza do podjęcia tak trudnej decyzji. Ważne jest, aby zrozumieć, skąd bierze się ta złość i jak ją konstruktywnie wyrazić.
| Identyfikacja źródła złości: Zastanów się, co dokładnie wywołuje twoją złość. Czy jest to sytuacja, brak wsparcia, czy też presja społeczna? Wyrażanie emocji: Znajdź zdrowe sposoby na wyrażanie złości, np. pisanie, ćwiczenia fizyczne czy rozmowa z zaufaną osobą. Techniki relaksacyjne: Praktykuj techniki relaksacyjne, takie jak medytacja, głębokie oddychanie czy joga, które mogą pomóc w redukcji napięcia. |
Lęk | Lęk przed nieznanym, obawy o przyszłość rodzica i strach przed oceną innych mogą być przytłaczające. Zrozumienie i zarządzanie tym lękiem jest kluczowe dla twojego dobrostanu. | Edukacja: Dowiedz się jak najwięcej o ZOL, do którego trafi twój rodzic. Znajomość miejsca i ludzi, którzy w nim pracują może zmniejszyć lęk przed nieznanym. Planowanie: Przygotuj plan odwiedzin i regularnego kontaktu z personelem ZOL, abyś miał poczucie kontroli nad sytuacją. Wsparcie grupowe: Dołącz do grup wsparcia dla rodzin osób w ZOL. Dzielenie się doświadczeniami może zmniejszyć poczucie osamotnienia. |
Wstyd | Wstyd często wynika z presji społecznej i przekonania, że skorzystanie z pomocy ZOL jest porażką opiekuna. Ważne jest, aby rozpoznać te uczucia i pracować nad ich przezwyciężeniem.
| Zmiana perspektywy: Zamiast postrzegać decyzję jako porażkę, popatrz na nią jak na krok w kierunku zapewnienia najlepszej możliwej opieki dla rodzica. Rozmowa z bliskimi: Otwarcie rozmawiaj z rodziną i przyjaciółmi o swoich uczuciach. Wsparcie terapeuty: Skorzystaj z pomocy psychologa, by zrozumieć i przezwyciężyć wstyd, i odbudować poczucia własnej wartości. |
Dokładnie zapoznaj się z ofertą różnych ośrodków, ich specjalizacjami, warunkami bytowymi i opiniami innych pacjentów. Warto odwiedzić kilka placówek, aby dokonać najlepszego wyboru. Informację na temat zakładów opiekuńczo-leczniczych dostępnych w twojej okolicy znajdziesz na stronie https://gsl.nfz.gov.pl/GSL/GSL/Uniwersalne.
Przygotowując się do podjęcia decyzji o wyborze ośrodka, weź pod uwagę potrzeby zdrowotne, rehabilitacyjne i codzienne rodzica. Skonsultowanie się z lekarzami i specjalistami pozwoli ci na stworzenie pełnego obrazu wymagań twojego bliskiego i wybranie placówki, która najlepiej je spełni. Najważniejsze dokumenty, które musisz zgromadzić to: skierowanie od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, ocena w skali Barthel (wzór karty: https://drive.google.com/file/d/1BAG45hgQZGAQh4FlnTFNrEgMZ2ecb4oG/view?usp=sharing), dokumenty poświadczające wysokość dochodu pacjenta (decyzja o rencie, emeryturze), zgoda rodzica.
Zapoznaj się z kosztami pobytu w ZOL oraz z dostępnością różnorodnych form wsparcia finansowego, takich jak ubezpieczenia zdrowotne czy zasiłki. Pobyt w zakładzie wynosi 70% dochodu pacjenta. Podczas pobytu pacjent ma zapewnione wyżywienie, opiekę medyczną, badania, leki oraz wyroby medyczne.
Rozmawiaj z innymi członkami rodziny o swoich obawach i uczuciach. Otwarte komunikowanie się może pomóc w zrozumieniu różnych perspektyw i wypracowaniu wspólnego stanowiska. Starajcie się także angażować rodzica w te rozmowy – o ile jest to możliwe – aby poczuł, że to również jego decyzja. Delikatne i cierpliwe wyjaśnij rodzicowi, dlaczego chcecie skorzystać z opieki w ZOL. Podkreśl, że jest to dla jego dobra i zdrowia, a podstawowym celem pobytu w ośrodku jest zapewnienie mu jak najlepszej opieki i jakości życia. Natomiast profesjonalna opieka, dostęp do specjalistycznego leczenia, rehabilitacji i codziennego wsparcia w ZOL często przekracza możliwości domowej opieki. Dzięki temu rodzic będzie mógł cieszyć się lepszym zdrowiem, bezpieczeństwem i komfortem życia.
Wspólnie z innymi członkami rodziny zaplanuj odwiedziny i utrzymywanie kontaktu z rodzicem po jego przeniesieniu do ZOL. To pomoże mu zachować poczucie bliskości z rodziną i zminimalizuje uczucie izolacji.
Zaplanuj częste wizyty w ZOL oraz utrzymywanie kontaktu z personelem. Dzięki temu będziesz mógł monitorować jakość opieki i szybko reagować na ewentualne problemy. Dowiedź się więc, jak wygląda kwestia odwiedzin bliskiego, zapisz też numery telefonów do pracowników ośrodka.
Zmiana rodzaju opieki nad rodzicem na ZOL niejednokrotnie może przyczynić się do poprawy relacji rodzinnych. Gdy rodzina nie jest już obciążona codzienną, wymagającą opieką, może skupić się na jakości czasu spędzanego razem . Regularne odwiedziny, wspólne chwile i zaangażowanie w życie rodzica w ZOL mogą poprawić relacje i zapewnić, że czas spędzony razem jest pełen miłości i wsparcia. Ponadto rodziny często zauważają poprawę swojego samopoczucia po umieszczeniu bliskiego w ZOL. Odpoczynek od fizycznych i emocjonalnych obciążeń związanych z opieką może pozwolić na poprawę zdrowia psychicznego i fizycznego opiekunów. W ten sposób decyzja ta może być korzystna nie tylko dla rodzica, ale i dla całej rodziny.
Podjęcie decyzji o zmianie rodzaju opieki nad rodzicem – z opieki domowej na pobyt w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym– jest jednym z najbardziej emocjonalnie obciążających wyborów. Ważne jest, aby uznać i przepracować trudne uczucia związane z tą decyzją, a także korzystać z dostępnych form wsparcia. Cały proces może znacznie ułatwić praktyczne podejście obejmujące zbieranie informacji o placówkach, konsultacje z lekarzami, poznanie aspektów prawnych i finansowych oraz zaplanowanie regularnego kontaktu z rodzicem po jego przeniesieniu. Dzięki tym emocjonalnym i praktycznym wskazówkom rodziny mogą lepiej radzić sobie z wyzwaniami związanymi z zapewnieniem rodzicom odpowiedniej opieki i wsparcia.
Czernik, E., (2016). Opiekuję się bliskim mam dość!. W: M. Mularska-Kucharek, E. Czernik, red. Jesień życia? Wiosna możliwości, Przewodnik po późnej dorosłości. Łódź: Uniwersytet Łódzki. s. 151–166.
Kurpas, D., (2018). Reakcje i potrzeby psychiczne chorych i ich rodzin, W: E. Krajewska-Kułak, T. Dzierżanowski, D. Krzyżanowski, M. Cybulski, red. Opieka paliatywna. Poradnik dla lekarzy i pielęgniarek rodzinnych oraz rodzin pacjentów. Warszawa: Engram Difin. s. 219–229.
Tobiasz-Adamczyk, B. (2013). Wyzwania dla rodzin związane z opieką nad chorym lub starszym bliskim. W: K. Slana, red., Zagadnienia małżeństwa i rodzin w perspektywie feministyczno-genderowej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. s. 191–212.
Wróblewska, I., (2017). Opiekun osoby starszej – skutki psychologiczne i fizyczne długotrwałej opieki nad bliskimi. W: I. Wróblewska. M. Dziechciaż, K. Wieczorskowska-Tobis, S. Tobis, red. Opieka nad osobą starszą niesamodzielną, Wrocław: Biblioteka Nestora, s. 125–150.
dr Anita Famuła-Jurczak – doświadczony neurologopeda, terapeuta pedagogiczny oraz coach. Pełni funkcję kierownika Pracowni Logopedii na Uniwersytecie Zielonogórskim. W wieloletniej praktyce klinicznej oraz dydaktycznej skupia się na diagnostyce i terapii zaburzeń mowy oraz komunikacji. Angażuje się także w prowadzenie szkoleń i warsztatów mających na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych logopedów i terapeutów. Jest autorką i współautorką ponad stu publikacji (https://pers.uz.zgora.pl/publikacje/pracownik-3062?from=2001&to=2024)
Odwiedź nasz Facebook i Instagram!
